Beş yaşından beri o evdeydi, bekar teyzesinin yanında kalıyordu. Annesini ve babasını 1-2 sene önce kaybetmiş. Annem komşularıyla konuşurken duymuştum; intihar etmişler karı koca aynı anda, kızın bundan haberi var mı, yoksa sakladılar mı emin değilim, zaten bizimle de konuşmazdı, gururundan mı, ürkekliğinden mi bilinmez, bizi uzaktan izlerdi. Evin kepenkleri çoğu zaman kapalı olurdu, duvarların rengi atmış, soluklaşmıştı, bakımsızlıktan her tarafı dökülüyordu.
Birgün kızı kapı girişini maviye boyarken yakaladık, bizi gördü gene de işine devam etti, küçük elleriyle dikkatli hareketlerle fırçayı sürüyordu duvara, izlerken kalakaldık, ayrılamadık oradan. Bir süre sonra nedendir bilinmez, elindeki işi bırakıp bize yaklaştı ve ilk defa bizimle konuştu; "annemle babam denize atladılar elele, 'deniz olacağız biz, deniz her yerde, mavi her yerde sakın korkma' diye not bırakmışlar. Ben şimdi burayı deniz yapacağım, mavi boyadan deniz, her mavide olurlarmış onlar, buraya da gelecekler, onlarla boyayacağım her tarafı, mavi masmavi, göreceksiniz gelecekler". Şaşırdık, çok çok şaşırdık, ne diyeceğimizi bilemedik, o da işine dönmüştü zaten, kafamız eğik uzaklaştık oradan.
Ev şimdi boş bir harabe, altına deniz dolmuş ve yıkılma tehlikesi varmış, her zamankinden daha da kötü durumda, kız ise deniz olmuş, maviye karışmış, bize söylenen bu değildi ama biz anladık.
Esindaş
0 yorum:
Yorum Gönder